روغن شحم
روغن شحم

🔵نظر استاد صاحب الامری درباره مصرف روغن #شحم این ایام با گسترش طب اسلامی و نشر روایات معصومین علیهم السلام خوشبختانه سبک زندگی اسلامی هم در حال احیاء و جان گرفتن میباشد فلذا بزرگان و سردمداران این حرکت مبارک و مهم باید دقت ونظر خود را بیشتر از پیش افزون‌ و نکات پیچیده و مهم روایات معصومین علیه السلام را به نحو احسن واصحّ استخراج نمایند 👈شحم در روایات شریفه معصومین علیهم السلام به مصرف لقمه ی شحم اشاره نموده اند در الکافی،المحاسن،عیون اخبارالرضا،الفقیه و دیگر منابع این گونه روایت نقل شده است؛ (انّ من اکل لقمه شحم اخرجت مثلها من الداء) یعنی؛ همانا هر کس یک لقمه ای شحم بخورد به مثل خودش از بدن او بیماری خارج میشود بدیهی است اولین برداشت مبادر به ذهن این است که مانند همه مردم عرفا شحم را درون غذا ریخته و خود شحم را مصرف نماییم. وایا منظور روایات استفاده فراوان از شحم وآن هم به صورت روغن گیری است یا خیر؟ 👈نکات مهمی بررسی میشود: 1.در اخبار متواتر وجمع کثیر روایات معصومین برای مصرف خوراکی به دو روغن اشاره شده است ۱_زیتون ۲_سمن(زرد حیوانی) که با بررسی عرف آن زمان و منابع لغت و سایر تواریخ مشخص میشود مصرف حد اکثری بین مردم این دو روغن است و بسیار جالب است که اصلا نامی از روغن ارده یا کنجد وروغن شحم برای مصارف خانگی وخوراکی به میان نیامده است 2.در برخی منقولات از معصومین علیهم السلام اشتباها به جای ذکر سمن کلمه شحم را اورده شده است. 3.فقها متقدمین ومتاخرین آنها وقتی میخواهند درباره مسئله نجس شدن روغن ها توسط فضله موش بحث کنند،به علت عرف روایات وروغن های موجود در زمان معصومین علیهم السلام فقط به دو روغن میپردازند و حکم فقهی میدهند وآن هم زیت وسمن میباشد. فی المثال فضله موش در زیتون بیفتد یا در روغن زرد چه حمکی دارد؟ 4. در روایات کثیری معصومین علیهم السلام اشاره به ضرر گوشت گاو فرموده اند ومصرف آن را خطرناک توصیف کرده اند، مضافا اینکه مردم آن عصر سرمایه اصلی آنها احشام ومزارع بوده است.پس چگونه هر روز گاو هایشان را ذبح میکرده اند و گوشت وشحم آنها مصرف میکرده اند؟ در حالی که همه اقتصاد انها از محصولات لبنی بوده؟ پس اگر هم فردی بخواهد گاو خود را بکشد وشحم آن را مصرف نمایند قطعا دیر به دیر انجام میشود و شحم گاو همیشه در خانه ها موجود نبوده است. 5.در عهد معصومین علیهم السلام افراد مختلفی شغل آنها شحم فروشی بود مانند(زید شحّام جزو اصحاب رجال است) اما هیچ سندی این را اثبات نمیکند که ایشون همیشه شحم میفروخته و همچنین اینکه این شحم ها را جهت روغن درست کردن برای خوراک به مردم میفروخته است بلکه احتمال میرود این‌پیه وشحم را برای روشنایی چراغ میفروخته،زیرا استفاده از پیه برای چراغ روشن کردن مرسوم بوده ومضافا براینکه در بالا اشاره کردیم که فقط دو نوع روغن زیت وسمن نام برده شده اند 6.دلیل اینکه روغن شحم تا به الان در سبد غذایی اطبا و حکما وسایر مردم نبود،غفلت آنها نبوده بلکه عدم سفارش معصومین و واطبا و... به مصرف روغن شحم بوده است. 7.آیا خواص شحم تازه ای که در خورشت استفاده میشود مثله خواص روغنش است؟ فی المثال:ایا خواص کره دوغی مانند روغن زرد دوغی است؟؟ پس برای استفاده کردن شحم به صورت روغن استدلال کافی نداریم 8.طبع شحم علی الاصحّ سرد و تر است وصاحبان مزاج مرطوب و سرد باید احتیاط نمایند (لانّ کثره اللحم للرطوبه والحراره وکثره السمین والشحم للرطوبه والبروده) 👈نتیجه: ۱.مصرف شحم اولا به صورت تازه در خورشت پیشنهاد میشود وثانیا استفاده روغن شحم نباید کثرت داشته باشد وآن هم هفته ای یک الی دوبار در غذای گرم ۲.بهترین روغن ها برای خوراکی روغن زیتون وسمن میباشد که متداول در بین مردم بوده است وزبان از بازگو کردن خواص آن دو عاجز وقاصر است.